De klimaattop is begonnen!

Nou, daar zit ik dan. Ik ben in Kopenhagen bij de klimaattop van de Verenigde Naties. Ik heb hier de afgelopen maanden bij het WWF naar toe gewerkt, en is het zover: COP15 is begonnen!

Afgelopen zondag kwam ik met de trein vanuit Zwitserland aan hier in Kopenhagen, waar het koud, grauw en donker is. Ik ging die middag meteen maar naar het conferentie centrum om me te registeren voor de conferentie, want dat zou weer wachten schelen op de maandagochtend. Maar, eenmaal aangekomen op het conferentiecentrum bleek dat deze was gesloten door de Deense politie, en de beveiligingsmedewerkers konden niet vertellen waarom en voor hoe lang. Na een half uur in de vrieskou gestaan te hebben besloot ik maar weer terug te gaan naar het hotel, een longontsteking oplopen nog voordat de conferentie begon leek me niet echt een goed idee. Later bleek dat de oorzaak een verdacht pakketje was en men vreesde voor een bom, maar er bleek gelukkig niets aan de hand. Aan het eind van de middag werd het conferentiecentrum weer geopend en na 2 uur in de rij staan voor de ingang, de security check (net als op het vliegveld, ik werd al bang dat mijn waterfles geconfisqueerd zou worden maar dat viel mee), de registratie en de fotograaf stond ik dan eindelijk binnen met mijn UNFCCC pas. Het is niet niks, zo’n grote en belangrijke conferentie als dit.

Op maandag begon dan echt de conferentie. Ik help hier nog steeds mijn baas en collega van het WWF, want die zijn heel erg druk om afspraken met ministers en staatshoofden te regelen voor de directeur van het WWF zodat deze ze nog even wat goede adviezen in kan fluisteren. Het is ontzettend interessant om hier te zijn, maar ook wel gek. Ik bevind mij te midden van waar het allemaal gebeurt, en toch heb ik het idee dat ik niet kan bijhouden wat er nou eigenlijk allemaal precies gebeurt. Er zijn hier zoveel mensen, sessies, working groups, side events… over zoveel verschillende onderwerpen, dat het moeilijk te volgen is. En omdat ik behoorlijk druk ben met mijn werk voor het WWF is er soms ook nauwelijks tijd om alles goed te volgen. Het is ongelofelijk om te zien hoe hard iedereen hier werkt, en hoeveel goede inzet er is voor redden van het klimaat, dat is eigenlijk toch wel heel bijzonder. Ik heb echt respect voor mijn collega’s bij het WWF die werkelijk dag en nacht non-stop werken (ik help hen hier nu ‘vrijwillig’ mee en ben daar gemiddeld zo’n 12u per dag aan kwijt, en dat is nog niks vergeleken met de uren die zij zelf maken).

Maar tot nu toe is de sfeer best wel goed. In de weken voorafgaand aan de klimaattop waren er zoveel negatieve geluiden dat men hier bij de aanvang van de conferentie zoiets had van “dit kan alleen maar beter worden”. En tot nu toe is er op verschillende punten al vooruitgang geboekt, dus dat is goed. Gister waren we allemaal heel erg blij met eilandstaat Tuvalu, die erop staat dat er een verdrag komt waardoor het voortbestaan van dit land niet in gevaar komt, en zij hebben de sessie zelfs stil laten leggen hiervoor. Dit zijn goede acties. Volgende week komen alle ministers en staatshoofden naar Kopenhagen, dus dan gaat het er echt om spannen.

Aan de inzet van de mensen die ik hier aan het werk zie zal het in elk geval niet liggen!